Altijd is Kortjakje ziek
Midden in de week, maar zondags niet.
Zondags gaat zij naar de kerk,
met een boek vol zilverwerk.
Altijd is Kortjakje ziek,
midden in de week, maar zondags niet.
Wie kent haar niet, die altijd zieke Kortjakje, die op zondag haar weg vindt naar de kerk? Het melodietje zit vandaag in mijn hoofd, nadat ik vanmorgen een foto zag, waarop een aantal leden van ons technische kerkteam staat.
Streamteam
Elke zondag zijn ze er weer, onopvallend maar onmisbaar en ook nog eens onzichtbaar. Je moet achter in de kerk de trap op om te zien wie daar zitten en wat daar staat. Allereerst zie je daar drie of vier mensen, die soms thuis al het nodige voorwerk hebben gedaan wat betreft sorteren van liederen enSchriftgedeelten. Verder staan er indrukwekkende panelen met knopjes, metertjes, lichtjes en schuifjes, microfoons, computers en nog veel meer dingen waarvan ik niet weet wat ze precies doen.
Dankzij deze mensen verschijnen de liederen precies op tijd op het scherm voorin de kerk. De schriftlezingen worden helder weergegeven en de camera beweegt zonder dat we het zien. Door deze mensen verloopt de dienst in de kerkzaalsoepel en zelfs in huiskamers kunnen mensen de kerkdienst meeluisteren en meebeleven. Het streamteam, is een moderne benaming voor deze groep vrijwilligers die met name na corona een prachtige bijdrage levert aan ons kerkelijk gebeuren.
Toen en nu
Kijkend naar de foto gaan mijn gedachten terug naar vroeger. Naar de tijd dat je met je psalmboekje, later met het Liedboek en de Bijbel, naar de kerk ging. Menig kind had zo’n klein, sierlijk psalmboekje. Tijdens de dienst zong je eruit, en kon je stiekem nog even de psalm oefenen die je op maandagochtend op school moest opzeggen.
Met een beetje geluk stond er ook de catechismus in, handig om vlak voor dat je naar catechisatie ging nog even door te nemen. Bij bijzondere gelegenheden, een afscheid van school, een belijdenis, kreeg je soms een nieuwe Bijbel of een psalmboek met achter in een dun boekje vol extra gezangen en wat formulieren. Sommige Bijbels hadden zelfs duimgrepen, zodat je de Bijbelboeken niet meer uit je hoofd hoefde te leren. Je zocht gewoon de afkorting op de greep, en binnen een oogwenk had je het juiste gedeelte gevonden.
Tegenwoordig komt bijna niemand nog met een Bijbel of liedboek naar de kerk. Het boek met zilverwerk waar Kortjakje van zingt en wat oude Bijbels en liedbundels staanmooi te zijn in kasten en vitrines. Toch mis ik soms het bladeren en geritsel van dat fijne dunne papier.
Maar ja… dan zou ik elke zondagochtend weer voor de keuze staan
Neem ik de Bijbel mee in de NBV-vertaling, of toch die in gewone taal? Het Liedboek voor kerk en huis, of de Evangelische liedbundel? Een boekje met Opwekkingsliederen misschien, of een bundel van Sietze de Vries, A.F. Troost, of een andere dichter die mijn hart raakt?We lezen en zingen immers uit zoveel bronnen, elk met zijn eigen klank en kleur.
Dankjewel
Dan besef ik dat we boffen met een goed werkend streamteam! Anders zou ik niet, zoals Kortjakje, met één boek vol zilverwerk naar de kerk gaan, maar een hele tas vol Bijbels en bundels meezeulen.
(Tekst: Ria Stolk)