Tekst: Ria Stolk
Terwijl de kinderen de afgelopen weken druk bezig waren met hun paradijstuintjes, was ook de tuinman van de kerk hard aan het werk.
Onze kleine kerkelijke borders zijn niet alleen een vriendelijk welkom voor wie binnenkomt, maar geven ook de voorbijganger alvast een glimp van wat erbinnen gebeurt. De aanblik van de kerk van buitenaf vormt vaak de eerste indruk van een gemeenschap — een gemeenschap die iets uitstraalt: gastvrijheid, openheid, laagdrempeligheid.
Bijbel en tuin
Bomen, bloemen, planten en gewassen spelen een verrassend grote rol in de Bijbel. In het boek Genesis staat de tuin zelfs centraal:
‘Toen bracht God de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken en te bewaren.’ (Genesis 2:15)
In het Nieuwe Testament verwijst de tuin naar de nieuwe schepping. De opstanding van Jezus vindt plaats in een tuin — het graf lag in een hof. (Johannes 19:41–20:18)
En aan het einde van de Bijbel keren we terug naar het beeld van Eden, in de beschrijving van het nieuwe Jeruzalem.
Borders in bloei
Onze kerk beschikt niet over een grote tuin, maar wél over een aantal prachtige borders. Toen ik de tuinman afgelopen donderdag bezig 
zag, werd ik nieuwsgierig naar de nieuwe aanplant. Op het moment dat ik zag wat hij klaar had staan, kon ik alleen maar glimlachen: de tuin, die nog in winterrust verkeerde, begon zichtbaar op te leven. Met de zorgvuldig gekozen bloemen, planten en struikjes kwam er kleur. Leven. Lente! Onze kerktuinman was creatief en scheppend bezig. Onder zijn handen verscheen iets levends, iets feestelijks!
Licht
Welke soorten er precies geplant zijn? Dat komt misschien een andere keer aanbod. Voor nu worden we verwelkomd door het heldere geel van het voorjaar — geel, de kleur van licht en zon. Van Pasen!!